Dankzij de recensie van Wiebren Rijkeboer op Alt.Country.nl werd mijn aandacht gevestigd op het talent van Richard Lindgren. Hij had overigens evenmin ooit van deze Scandinaviër gehoord. Toch werd mijn nieuwsgierigheid meteen aangewakkerd. Dat met name Noorwegen de nodige beminnelijke authentieke folkgeoriënteerde artiesten kent, remde mij allerminst af in mijn belangstelling voor deze Zweed. A Man You Can Hate bevat maar liefst 18 nummers verdeeld over twee schijfjes. De vergelijking naar de sfeer van The Band kan ik volledig onderschrijven, en ook de klankkleur van Tom Waits (o.a. Aberdeen) komt gematigd om de hoek kijken. Ongetwijfeld wordt dit veroorzaakt door de songstructuur, maar ook de toegepaste instrumenten. (Een parallel met de gelegenheidscombinatie Fjeld, Danko, Andersen is hier overigens ook beslist op zijn plaats, in ieder geval moet je in die richting denken. De stem van deze zwaarmoedige Zweed is wat mij betreft wel degelijk vergelijkbaar aan Eric Andersen.

De songs ademen stuk voor stuk een zware, maar kwetsbare romantiek uit. One of these days I’ll go to Hell is de openingszin van de titelsong, en verraadt dat Lindgren niet bewust gekozen heeft voor dit leven als muzikant, het is een vanzelfsprekendheid. De man heeft geen keus, dit is zijn natuur. Ondanks bovengenoemde sfeertekeningen is Lindgren in de eerste plaats zichzelf, je zult dan ook uitsluitend eigen composities aantreffen. (Fjorden sound?)

Het leuke van dit soort “onbekende” artiesten is dat blijkt dat ze al een hele geschiedenis met zich meezeulen. Heerlijk materiaal om te gaan beluisteren, en te (onder)zoeken.  Zijn eerste soloplaat schijnt dusdanig zeldzaam te zijn dat Richard zelf niet eens een exemplaar bezit. Wanneer voorgangers zoals Salvation Hardcore maar half zo goed zijn als deze dubbelaar dan heb ik nog veel te ontdekken, daarnaast opvolger Poets Drown in Lakes – A Live Recording * is alweer beschikbaar. (Wederom met 5 sterren recensies op lokale sites) Mijn vermoeden is dat Richard Lindgen nu druk doende is een fatsoenlijke homepage op te zetten of te vernieuwen, want grotere bekendheid ligt onherroepelijk in het verschiet. Krijgt de consument tenminste de kans orde te scheppen in de opgelopen achterstand. Kwestie van een lange adem in deze barre tijden (waarbij artiesten als Lindgren ons van verse impulsen voorzien) en dan komt alles op zijn pootjes terecht. Voortreffelijke CD !!!!!!

* April 15 Richard Lindgren played an unique solo show in his hometown of Malmo He performed two sets of songs from his four albums, several brand new songs and some hand picked covers. The first set all alone on stage with his guitar and a piano, the second with backed by Micke Nilsson (upright bass), Janne Adolfsson (mandolin) and Svante Sjoblom (National, dobro, banjo).